గీతాంజలి

  

నమ్మలేకపోతున్నా ఈ నిజం,

నిన్ను కూడా కాటేసిందా  ఈ క్రూర కాలం!!

కరిగిపోయినా నా గీతాంజలి అందం, 

కనుమరుగవ్వదు నా గుండెల్లో తన రూపం!!! 

నేను

అందరిలో ఒక్కడు, ఆ ఒక్కడిని నేను
ఒక్కడిలో ఏమున్నది? ఒక్కడిలో ఎంతున్నది??
కుతూహలంతో ప్రయోగం చేశా నేనొక్కడినై .

నా ప్రతి సుఖంలో భాగస్వామి నేనే,
నా ప్రతి దుఃఖంలో ఓదార్పు నేనే,
నా ప్రతి ఆవేశంలో ఆలొచన నేనే,
నా ప్రతి ఆలోచనకు బీజం నేనే,
నా ప్రతి సంఘర్షణలో వైరిని నేనే,
నా ప్రతి యుద్ధంలో సైన్యం నేనే.

నాలో కళకు ప్రేరణ నేనే, ప్రేక్షకుడిని నేనే.
నా సంశయంలో విద్యార్థిని నేనే, గురువు నేనే 
నాలో భక్తికి ఆరాధ్యం నేనే, ఆరాధకుడిని నేనే

ఇలా ఒక్కడిలో శక్తి ఉన్నది, ఒక్కడిలో లోతున్నదని తెలిసే క్రమంలో 

ఎవరు తట్టని నా గుండె తలుపులు మూతపడ్డాయి,
ఎవరు స్పృశించని నా మనసు పొరలు బండబారాయి,
ఎవరు వాడని నా భావ వారధులు కూలిపోయాయి.

నాలోనే సమాజం ఉందని తెలిసే సరికి సమాజంలో నేను లేను,
ఒక్కడినే అందరయ్యే క్రమంలో, అందరిలో ఒక్కడవ్వడం మరిచా నేను.
       

చరిత్ర

తెరచి చూస్తే తరతరాల చరిత్రలు,

వెలిగిపోతాయి రాజుల వైభోగాలతో, వీరుల విజయగాధలతో. 

తరచితరచి చూస్తే మానవీయ కోణంలో

బయటపడతాయి సామాన్యుల కన్నీటి గాధలు.

ఖండాలు దాటిన రోమను సామ్రాజ్యపు చక్రాలను 

కదిలించాయి బానిసల చెమట చుక్కలు.

సూర్యుడస్తమించని బ్రిటిషు సామ్రాజ్యాన్ని 

కమ్ముకున్నాయి జాత్యహంకారపు నీలినీడలు.

అగ్రరాజ్యపు అమెరికా దేశ పునాదులను 

నిలిపాయి లెక్కలేని ఆదివాసీల సమాధులు. 

మహాగోప్పదని మురిసిపోయే మన భారత చరిత్ర 

కుళ్ళిపోయిన కులవ్యవస్థతో అయ్యింది అపవిత్రం.

అందుకే అన్నారు కాబోలు 

ఏ చరిత్ర చూసినా ఏమున్నది గర్వకారణం.........